اولین نمایشگاه تک نفریم درانجمن ایران و آمریکا، تابلوهایی بود به احترام فوت پدرم و مضامین آنها همه مربوط به او و عموی شاعرم بود. بعد از آن نمایشگاه در طول 4 سال تدریسم در هنرستان پسران نمایشگاههای مختلفی دادم همراه با آثار شاگردانم. در آن زمان مضمون اصلی من لوحه های تاریخ انسانی بود. صف مردم و صف تاریخ انسان ها و ازاین قبیل آثاری که ازتخیل برخورداربود. گاهی نمایشگاههایی از پرتره هایی از خود و دوستان و دیگران بارها به نمایش گذاشته ام. دو نمایشگاه تک پرده ای داشته ام ، یکی برای آل احمد و یکی برای نیما یوشیج. بعد تدریس درهنرستان پسران به آمریکا برگشتم و دردانشکده مونتی سلو تدریس می کردم. درآنجا سالانه یکبار نمایشگاه گروهی با اساتید داشته ام. صف انسان ، دیوارها و پنجره هایی که باچهره ها تزئین شده بود ، نوع کاری بود که هنوز هم دوام دارد. در دانشگاه تهران نمایشگاههایی با شاگردانم، با گروه دو یا سه نفره نمایشگاههای با مضامین انقلاب و تاریخ هنرجهان منظومه هایی کشیده ام که گویای سیاست های درست و غلط و موضوعات دیگری که بنام لوحه ها انجام داده ام. در آثار لوحه ای ام خوبی وبدی ، عشق و نفرت و اسطورها ، مضامینی بود که گذشته و حال را بیان می کرد.
درسالهای اوائل انقلاب و کمی دیرتر شروع به تصویرگری تاریخ انسان و قوم آشور و مردم جهانی کردم که یکی از این ها که قوم آشوربود 6 سال و دیگری 5 سال طول کشید که خوشبختانه عزیزانی فیلمهای خوبی از این پرده ها ساخته اند که برای من ماندگار شده است.
درحال حاضر هنوز تاثیر ادبیات در کارهای من حضور همیشگی دارد.
هانيبال الخاص ارديبهشت 1389
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر